Yllinor

Yllinor jest najmłodszym państwem w tej części kontynentu z krótką, acz burzliwą historią. Musimy w tym miejscu wspomnieć królestwo Ilanoru – rozległą, równinną krainę z północy kontynentu. Dzieje Yllinoru ściśle łączą się z jednym z synów Ilanoru – Chei Shennonem. Ród Shennonów w Ilanorze nie był ani liczny, ani wpływowy. Właśnie z niego wywodził się Chei, jeden z najpotężniejszych bohaterów Ynevu. W latach młodości stał się wybrańcem bogini Kai-Syah (utożsamianej z pyarrońską Arel), która obdarzyła go wieczną młodością i szeregiem boskich darów. Wyjechał z kraju służąc bogini i uczestniczył w niezliczonych wojnach, jakie Sojusz Północny toczył z cesarstwem Toronu. Jego legenda wkrótce rozeszła się po całym kontynencie. Gdy w roku 3590 wrócił do Ilanoru, liczył sobie 75 lat, dzięki wrodzonej charyźmie, skupił wokół siebie najznamienitsze klany, wielkich rodów Ilanoru: Raihan, Chuisc, Firlaid i Aineach.

Obdarzony nadnaturalną mocą, zachęcił ilirów (mieszkańców królestwa Ilanoru) do niespodziewanego zrywu. Chei upatrzył sobie podczas swych przygód na południu kontynentu, dość niegościnną ziemię, leżącą w basenie Gór Tysson i Santriol, graniczącą ze strasznym imperium Khran. Bramą przestrzenną poprowadził nieugiętych wojowników ilanorskich, by krwawo zająć nową ojczyznę. Ziemie te zamieszkiwali Tarranowie i koczownicze plemiona nomadów, a także elfy. Przez dwa lata ciężkich walk Chei zdołał zdominować i podporządkować sobie tubylcze ludy, spychając Tarranów w wysokie góry, nomadów daleko na południowe stepy, a elfy na zachodnie wybrzeże. W samym sercu krainy, Chei założył stolicę Ru-Shennon, nazwaną tak na jego cześć. Z Ilanoru wyemigrował w ten sposób blisko milion mieszkańców, jednak wojna, okupacja i podporządkowanie krainy, kosztowało Chei prawie 500 tysięcy ludzi.

W roku 3592 Chei ustanowił się jedynym i absolutnym władcą tej krainy. W dziesięć lat później nadał odrębne prawa Tarranom i wędrownym nomadom z plemion Shaun, Kundun, Lantar i Nasti. Z władcami elfów zawarł przymierze w roku 3618, na mocy porozumienia, nie mieszał się w wewnętrzną politykę starożytnej rasy, uszanował ich tradycję i kulturę, uznając samodzielność ich prowincji. Historia nazywa te wydarzenia Rozejmem Andhelliańskim.

Kolejne lata jego panowania to nieustanne wojny z najeźdźcami z Khran. Lokalni książęta Zewnętrznych Prowincji, co roku organizowali najazdy na północne ziemie Yllinoru. To było przyczyną powstania potężnej, kamiennej twierdzy Aone Grithad wśród północnych wzgórz krainy. Przez lata, aż po dziś dzień, stawiała ona skutecznie opór zastępom najeźdźców, orkowym oddziałom i magii ciemnych elfów.

Chei w latach 3640-3647 nawiązał bliższe stosunki polityczne z Pyarronem, Syburrem i Enysmonem. W efekcie od 3650 roku w Ru-Shennon otwarto Bramę Przestrzenną łączącą stolicę Yllinoru ze stolicą Pyarronu. Chei polecił wybudowanie bezpiecznego placu bramy i zobowiązał się do pokrycia kosztów utrzymania odpowiedniej obsługi (wykwalifikowanych magów pyarrońskich i elitarnej ochrony).

Po koniec roku 3668 wśród ludów Shaun i Kundun na południu kraju wybuchły zamieszki i powstanie przeciwko Ilorom objęło część tych ziem. Chei usiłował krwawo stłumić rozruchy, nieświadom, że na odległym południu wśród nomadzkich plemion rodzi się nowa potęga militarna, wspierana potajemnie przez imperium Khran

W 3672 roku Wielkim Kaganem plemion został Shikan, odesłał parlamentariuszy Chei do Ru-Shennon grożąc zrównaniem z ziemią stolicy i zniewoleniem całego narodu, jeśli Chei nie skłoni się przed nim i nie złoży hołdu. Sprzymierzone szczepy plemion: Kara-Gak, Kundun, Kara-Shin, Shaun i pomniejsze ludy gotowały się do wojny. Rok później zdziesiątkowane plemię Kenu-Deshi błagało wręcz Chei, by ten ich przygarnął, gdyż ziemie ich i stada zagarnęli Kara-Gak. Władca przyjął nomadów, zyskując oddanych sprzymierzeńców. Powoli stawało się jasne, że nie będzie to tylko lokalna wojna, lecz konflikt na ogromną skalę.

W roku 3675 Chei doznał objawienia od swej patronki, postawił cały kraj w gotowości bojowej i ostrzegł Pyarron. Sąsiadujący Enysmon i Syburr były już gotowe do wojny, choć Pyarron ociągał się z mobilizacją, skupiony na wydarzeniach na północy (pogłoski o zbliżającym się objawieniu Amhe Ramuna na pustyni Taba el Ibara).

Chei zebrał 70 tysięczną armię i jej znaczącą część przegrupował przez przełęcz Chagain na ziemie Syburru, by stawić czoła Taibegowi, synowi Shikana, którego zastępy okrążały Góry Santriol od wschodu, kierując się ku twierdzy Berektis. Chei zwyciężył nomadów, i ścigał ich aż po twierdzę Enysmon, łącząc tam swe siły z armią generała Dariesa – wodza pyarrońskiego rycerstwa. Południowy Syburr był wtedy już wyzwolony przez yllinorską armię. Kiedy jednak do króla Chei dotarły wieści o inwazji orkowej armii imperium Khran, na północ Syburr, natychmiast wycofał swe oddziały i umocnił granice, zdając sobie sprawę, że znalazł się z swymi sojusznikami, między dwoma potęgami militarnymi. Pod koniec roku, do Yllinoru dotarły wieści o oblężeniu Pyarronu, Brama Przestrzenna od dawna została zniszczona, a strzegący jej magowie, bronili teraz murów Wiecznego Miasta. Yllinor opanowała wojna. Elfy, Ilorowie i Tarranowie, bronili północnej granicy państwa, kiedy całe południe pogrążone było w chaosie i pożodze, wywołanej rozpasaniem ludów Shaun i Kundun. Dopiero w połowie 3675 roku, udało się siłom króla powstrzymać nomadów i wybić prawie co do nogi plemię Kundun pod miasteczkiem Jorgul. Na północy natomiast, elfi łucznicy i kalahorzy stawiali czoła potężnym ciemnym elfom.

W roku 3677 niespodziewanie Mroczną Granicę przekroczyli członkowie klanu Anat-Akhan, niezrównanych łowców i z przyczyn bliżej nieznanych stanęli po stronie Chei. Rok później, król wysłał swą ciężką jazdę w stronę Syburr, by wspomóc shadońskie oddziały, odbijające z khrańskich rąk twierdze i ziemie prowincji. W 3680 roku ziemie Pyarronu były już wyzwolone, podobnie jak region Państw Tarcz (Enysmonu, Sempyeru i Syburru). W Ylinorze sytuacja zaczęła się normować.

Rok 3685 przynosi wielką wyprawę zjednoczonych armii, przeciwko ludom nomadów. Zginął Shikan, lecz Sempyer został ponownie zajęty przez nomadów. Chei zawarł pokój z ludem Shaun i osadził ich w granicach państwa. Yllinor był jednak na granicy chaosu, wojna kosztowała wiele sił. Lata 3688-3698 to trudna próba reform i reorganizacji, przywrócenia ładu na południu i ustabilizowania gospodarki. Kraj nie mógł liczyć na pomoc Pyarronu, gdyż upadły olbrzym borykał się ze swoimi problemami. Działająca od 3689 Brama Przestrzenna często wykazywała niestabilność po stronie Yllinorskiej, w związku z tym niewielu używało tej drogi komunikacji.

Nasza historia sięga do współczesności, do poczatków roku 3698, kiedy to Yllinor coraz bardziej zaczyna przypominać normalnie funkcjonujące królestwo. Jednak przy takiej różnorodności kulturowej, trudno będzie Ilorom zachować pokój na dłuższą metę.