Viadomo

Artykuł napisany:2003-11-25

W roku 2017 rycerski Zakon Dreiny Lwiego Serca ukończył budowę potężnej twierdzy na jedynej przełęczy gór Salumion. Podstawę twierdzy stanowią dwie, gigantyczne baszty, każda o średnicy 80 metrów, wznoszące się na 150 metrów. Baszty zostały osadzone na dwóch przeciwległych ścianach głębokiego kanionu, przez który wiodła jedyna droga na północ. Pomiędzy obiema basztami rozciągnięto szeroki, blisko stumetrowy, kamienny most, na którego skrajach rozłożyły się strzeliste budowle twierdzy. Wokół baszt, na górskich stokach wzniesiono wysokie wieże połączone zwodzonymi mostami. Całość tworzy imponujące wrażenie, zwłaszcza kiedy obserwuje się zamek stojąc w kanionie pomiędzy basztami.

Przez ponad półtora tysiąclecia twierdza stale się rozrastała, drobne budyneczki wznosiły się na pobliskich stokach, wydrążone w górach tunele i pnące się wysoko schody połączyły szereg zamków tworząc cudowne, małe miasto wśród szczytów. Architekci twierdzy skierowali górskie strumienie do przepastnych basenów wykutych w skale. Na wypadek ataku na twierdzę, zawsze mogli otworzyć śluzy i zalać najeźdźców tysiącami ton wody.

Pierwotnie Viadomo zostało stworzone w celu uzupełnienia obrony jaką zapewniał Związek Trzech Tarcz . Jednak z biegiem lat rola Viadomo dalece przerosła powierzone mu zadanie. Jako centrum Zakonu Lwiego Serca słynnego na całym świecie, Viadomo nie mogło pełnić tylko drugoplanowej roli wśród państw Wspólnoty. Zakon miał swoje polityczne interesy – czasami sprzeczne z interesami Pyarronu. Dlatego pyarrońska Rada Kapłanów szybko uniezależniła Viadomo i przyjęła do wspólnoty jako pełnoprawnego członka.

Podczas Lat Trwogi Viadomo stawiało twardy opór. Setki razy zastępy Khran, armie orków i plemion nomadzkich próbowały opanować strzeliste mury twierdzy. Na próżno. Viadomo nigdy nie zostało zdobyte.

W czasie pomiędzy upadkiem Starego Pyarron, a odbudową Nowego Pyarron Viadomo stało się domem dla wszystkich kapłanów Dreiny i pyarrońskich uciekinierów. Za murami dającymi poczucie bezpieczeństwa, zaczęli tworzyć plany odbudowy Nowego Miasta.

Władzę w Viadomo sprawuje Wielki Mistrz, a przedstawicielami jego woli są Powiernicy (Terriado), którzy bezpośrednio kierują wszelkimi działaniami Zakonu. Oficjalnym językiem Viadomo jest pyarroński. Mieszkańcy Viadomo to przede wszystkim rycerze zakonni Dreiny, członkowie bractw rycerskich, żołnierze i ich rodziny. W zamku rycerstwo ubiera się w jednolity, niemal mundurowy strój. Przywdziewają białe tuniki i purpurowe, wąskie pantalony. W chłodniejsze dni (a takich jest sporo) pod tuniki, na bawełniane koszule wkładają skórzane zbroje. Podczas świąt rycerze paradują oczywiście w pełnych zbrojach. Ceny w Viadomo są umiarkowane – dzięki stale otwartej Bramie Przestrzennej łączącej twierdzę z Pyarronem. Każdy odpowiedni młodzieniec może tutaj wstąpić w szeregi wojowników – żołnierzy. Szlachetnie urodzeni mogą oczywiście zasilić szeregi bractwa rycerskiego, a mający poparcie duchowieństwa – także terminować w Zakonie Lwiego Serca.