Kie Lyron - Starożytne Południe

Kie Lyron (czyt.: Kaj Liron) początkowo było nazwą rzeki wypływającej z Ordańskiego Jeziora, która setkami mil wiła się przez południe kontynentu, by wpaść do Morza Galer. W trzecim tysiącleciu przed Pyarronem tak nazwali rzekę uciekinierzy z Imperium Kyrian, w ich języku oznaczało to: Nowa ścieżka, zdając się na bieg rzeki mieli nadzieje odnaleźć nową ojczyznę.

Nowa ojczyzna jednak nigdy nie stała się Nową Kyrią. Ziemie składały się z 10 - 15 państw-miast, ich liczba wahała się z biegiem lat. Swój ścisły związek miasta zdołały utrzymać przez niespełna 90 lat. Tylko tyle lat dał uciekinierom Khran i Trzynastka, oczami Argusa strzegąc południowych ziem kontynentu. Państwa miasta Kie Lyron handlowały wyłącznie między sobą, faktem jest, że w pobliżu nie było wtedy żadnych ośrodków cywilizacji. Jedynie z rzadka docierały karawany wielbłądów z odległej Abadany.

Przez długie lata mieszkańcy Kie Lyron pielęgnowali swą wiarę w kyriańskie bóstwa, dopiero w 600 lat po powstaniu Pyarron oficjalnie przyjęli nową wiarę. W obecnych czasach możemy jednak odnaleźć nieliczne świątynie dawnych bóstw na ziemiach Kie Lyron. Państwa Kie Lyron zawsze dbały o tradycje kyriańskie, mimo zmiany religii podstawowe elementy kultury pozostały, zwłaszcza w północnych miastach.

Kie Lyron był jedną z pierwszych prób stworzenia państwowości we wczesnych czasach rozkwitu ludzkiej rasy. Jego państwa miasta do dziś dnia ostały się wichrom historii, do nich należy między innymi Związek Sześciu Miast.