Miejsce i czas urodzenia: Budapeszt, 4 wrzesnia 1965
Zawód wyuczony: nauczyciel (szkola srednia)
Zawód wykonywany: pisarz, tlumacz literatury pieknej
Stan cywilny: zonaty
Hobby: SF, feng shui, Quake i okolice
Co go porusza: morze, Red Bull, dzialajace rzeczy
Co go deprymuje: “pisz pan tak, zebym i ja zrozumial…”
Z czego jest dumny: nagroda pisma “Galaktika” (taka wegierska Nowa Fantastyka - przyp. tlum.)
A z czego nie: “ja - przedsiebiorczy”
Zyciowe osiagniecie: przezyl XX wiek

Dzialalnosc dotychczasowa

1980-84 udaje ucznia budapesztenskiego gimnazjum im. Zsigmonda Moricza. Wraz z kilkoma przyjaciólmi o podobnych pogladach, przerabia na fanzin-SF o tytule “Analog H” dotychczasowa gazetke KISZ (odpowiednik ZSMP - przyp.tlum.) W ciagu dwóch lat udaje sie wydac piec numerów pisma, na czarnym rynku sprzedawanego za 2 forinty. Próbuje takze przedstawic fanzin “Galaktice” 1984-89 lata te spedza na wydziale filozofii budapesztenskiego uniwersytetu im. Loranda Eotvosa, udajac studiowanie ukrywa sie przed obowiazkiem sluzby zasadniczej. Od roku 1985 tlumaczy, a potem równiez pisze dla “Galaktiki” prowadzonej przez Petera Kuczke. Powstale wówcza sopowiadania tworza szkielet tomu “Ninive”, który opublikuje w 1999 roku pod literackim pseudonimem Damien Forrestal. W roku 1987 powstaje pierwsza wersja powiesci “Kiálts farkast” (Krzycz wilk!), która wedle rady mistrza (Petera Kuczki - przyp. tlum.) skazuje na roczny pobyt w szufladzie.

1989 - zdobywa dyplom nauczyciela historii, tlumaczy Jamesa Bonda dla konglomeratu Mora-Fabula (Ferenc Mora - najbardziej znaczacy wydawca w latach 70, kiedy to system polityczny cenzurowal wszystko co pochodzilo zza zelaznej kurtyny, po zmianie sytemu na Wegrzech, Mora zalozyl wydawnictwo Fabula - przyp. tlum.) i pisze ostateczna wersje powiesci “Kiálts farkast”, która po wielu perypetiach publikuje male i odwazne wydawnictwo: Dalia Laszlo Kolibri. Peter Kuczka powoluje go na redaktora nowego magazynu fantasy: “Atlantisz”. Gaspar nie obeznany w gatunku szuka pomocy, która znajduje jak podaja zródla u Csanada Novaka.

1990 - pelni funkcje zastepcy redaktora naczelnego Atlantisz i redaktora literackiego “Galaktiki”. Ostatnia funkcje pelni zaledwie póltora miesiaca, przed zwolnieniem odchodzi na wlasna prosbe wraz z Novakiem. Na rynku pojawia sie “Kiálts farkast” i “Ezüst félhold blues” (Ksiezycowy, srebrny blues)
Wraz ze swym bylym kolega z pracy ramie w ramie wymyslaja postac Tier Nan Gorduina. Rozpoczyna sie praca nad powiescia “Halál havában” (W miesiacu smierci).

1991 - pojawia sie na rynku powiesc “Halál havában” (W miesiacu smierci), z której sukcesu profity czerpie wydawca, a nie autorzy. To grzech pierowrodny, który kieruje Novaka i Gaspara na droge wlasnej przedsiebiorczosci. Przed wielkim odskokiem obaj nieco odpoczywaja, pracujac na staowisku redaktoró w magazynie “Új Vénusz”. Novak wkrótce staje sie wspóludzialowcem wydawnictwa, które przyjmuje nazwe Valhall i logo Sleifnira - osmionogiego konia boga Odyna.
Gaspar natomiast tlumaczy “Wladce Pierscieni”, który swym sukcesem dorównuje wegierskiej wersji a Birodalom örökösei, najlpeiej sprzedajacej sie powiesci SF tamtego dziesieciolecia.

1991-1997 Era Valhalli - który z przyczyn technicznych - wiedzie do wydawnictwa Pendragon, z cyklem powiesci o Hanie Solo. Autorzy piszacy dla Valhalli uniezalezniaja sie i mniej lub bardziej chetnie zakladaja wlasne wydawnictwa. Gaspar nic z tego nie rozumie, lecz idzie za Novakiem, który wedle wlasnej opinii zna wlasciwa droge. Rok 1992 owocuje powiescia “Észak lángjai”(Plomienie pólnocy), na Boze Narodzenie 1993 pojawia sie gra fabularna M.A.G.U.S., w styczniu 1994 magazyn rpg “Runa”(Run). Moda na Chapmana osiaga swój szczyt. Autorzy ostatecznie w kilku opowiadanich splataja watki historii, by w koncu rozpoczac prace nad projektem powiesci Két hold (Dwa Ksiezyce), która ukazuje sie na przelomie lat 1994/95.
W miedzyczasie Gaspar pisze pod pod pseudonimami Damien Forrestal i Ed Fisher opowiadania ze swiatów gier komputerowych (Doom, Aliens versus Predator, Star Wars) oczywiscie nie posiadajac licencji. Zmiana prawa autorskiego i ciagoty w strone powiesci Stephena Kinga daja koniec tej dzialalnosci. W roku 1996, tym razem samotnie, pisze trzecia powiesc o Tier Nan Gorduinie “Csepp és tenger”(Morze i lza). Zabiera sie za pisanie “Karnevál”(Karnawal), który jest gotów latem 1997. Nadaje wiec nowe znaczenie slowom “spóznione wydanie” jako, ze obiecal czytelnikom kontynuacje losów barda w roku 1993. Ksiazka odnosi rynkowy sukces, ale do autora poznajacego sie z narzedziem internetu docieraja wylacznie wrogie i negatywne uwagi. Gaspar uswiadamia sobie swa bezradnosc wobec najmlodszej grupy czytelników, wychowanych na podrecznikach do rpg i chlamowatym fantasy. Z dotychczasowy wspólautorem powiesci tez mu trudno sie porozumiec.
Novak, którego znajomosc gatunku i odpowiednich osób odegrala tak wielka role w sukcesie Chapmana, jak stowrzone przez pisarza postacie i sytuacje, zdaje sie rezygnowac z pisarskich ambicji.
Rozpad pierwotnej grupy twórców M.A.G.U.S.a i moda na karcianki czynia z przedsiewziecia tak ukochanego, kolejny wpis do CV czy portfolio. Gaspar idzie jednak inna droga. Nie ma realnego wplywu na wydarzenia, zrywa wiec ze swiatem legend, w którego stworzeniu sam bral udzial.

1998 - Ze wzgledów osobistych i finansowych rezygnuje z udzialów w wydawnictwie Valhalla. Próbuje sobie radzic jako wolny strzelec. Tom Garmacor címere, rozpoczynajacy nowy cykl ksiazek ze swiata Ynevu, ukzauje sie jednoczesnie ze zbiorem wczesniejszych opowiadan pisanych dla “Galaktiki”, “Venusz” i “Playboya”. Nastepstwem tego jest skoncentrowanie sie na rekopisie drugiej czesci powiesci Kiálts farkast, niedokonczonej od 1992 roku. Z gotowa powiescia udaje sie do wydawnictwa Möbius, potem do wydawnictwa Beneficjum, lecz byly wspólpracownik sklada mu najkorzystniejsza propozycje. Gaspar - po szpitalnej operacji i skromnym zmartwychwstaniu - wraca jako pisarz i redaktor na lono Valhalli.

1999 - po Két életem egy halálom na rynek trafia Keleti szél piata powiesc Chapmana z logo Sleifnira. Pracowity okres, gdyz poza powiesciami publikuje tez dwa dlugie opowiadania w cyklu Legendák és enigmák.

2000 - Pracuje nad druga czescia Keleti szél, która da odpowiedz na najwazniejsz pytania czytelników, niestety wiekszosc czasu w tym roku spedza na pisaniu sloganów reklamowych.

2001 - Gaspar w koncu zraza sie i konczy wspólprace z wydawnictem Szukits (powstalym z Vahalli i Arkadii) i rozpoczyna organizowanie grupy autorów. Ukonczenie drugiej czesci Keleti szél opózniaja trudnosci natury prawnej.

2002 - Pierwsze trzy powiesci Chapmana przybieraja nowy wyraz, zarówno zewnetrznie (wydanie zaprojektowane przez strone trzecia), jak i wewnetrznie - po dyskusjach autora z przyjaciólmi. Do tej pory wydawalo sie, ze kwestia prawnego wyjasnienie praw do swiata i postaci z powiesci, jest nie do rozstrzygniecia. Natomiast rozdzielenie sie dróg wydawnictw Arkadia i Szukits zlikwidowalo napiecia miedzy autorami, w polowie lata Gaspar i Novak zawarli tzw. Váci utcai béke (Rozejm z ulicy Vaci).
Obie strony znudzone juz ciaglymi sporami prawnymi wokól MAGUSa, zdecydowaly, ze wspólnie opublikuja materialy prawnie przynalezne do systemu i swiata, na publicznym forum, nazwanym Ynev Portfolio.

Gaspar na nowo wrócil do pisarstwa, chcac w 2003 roku odzyskac tytul najpopularniejszego pisarza fantasy. Od poczatku nowegto roku, Gaspar zasilil zaloge firmy produkujacej gry Digital Reality, na stanowsisku glównego designera.


Twórczość związana ze światem Ynevu:

Wayne Chapman - Halal havaban (W miesiącu śmierci), rok wydania 1990. Powieść, która w efekcie zaowocowała wydaniem gry fabularnej MAGUS. Pod pseudonimem kryje się Andras Gaspar, współautorem powieści był Csanad Novak. Powieść wydana nakładem Unikornis, na 302 stronach opisuje pierwsze przygody największego barda wszechczasów - Tier Nan Gorduina i jego przyjaciół, proroka i mistrza heretyckiego zakonu boga śmierci Dartona - Airuna al Marema, Alexa con Arvioni - amundzkiego podrzutka, Alyra Arkhona - jednego z największych nekromantów w dziejach Ynevu.

Główny bohater, młody bard Tier Nan Gorduin popełnia błąd, który wiele go kosztuje - staje się narzędziem w ręku pewnego maga. Zmuszony do odbycia niebezpiecznej podróży na ziemie Przeklętej Krainy, wyrusza wraz z trójką przyjaciół i swą ukochaną Eriell, zmagając się po drodze z niewiarygodnymi niebezpieczeństwami. Przemierzając niegościnne ziemie ludów dżad, spotykają pustynne elfy i poznają historię pewnego sztyletu, związanego przepowiednią z boginią Orwellą…Monumentalna powieść, należąca do magusowej klasyki, pełna błyskotliwych zwrotów akcji, mistyki i postmodernistycznej ironii.

Wayne Chapman - Eszak langjai (Płomienie północy), rok wydania 1992. Kontynuacja przygód Tier Nan Gorduina, Eryka Włócznika, Calida Carneliana, Rosanny de Lamar i kluczowych bohaterów świata Ynevu, autorstwa Gaspara i Novaka. Tom znacznie obszerniejszy, bo liczacy sobie 294 strony, wydany rok przed premierą gry fabularnej, przez wydawnictwo Valhalla Paholy.

Na brzegach Morza Quiron zbierają się ogromne armie. Po raz czternasty Czerwoni i Czarni Panowie Wojny wzywają ludy północy pod swe magiczne chorągwie. Ci pierwsi przygotowują się do zadania ostatecznego ciosu torońskim czarnoksiężniką, paktujący z mrocznymi mocami. Wśród sprzymierzonych, dorańskich Magów pojawia się zdrajca, a skrytobójcy starają się wyeliminować głównodowodzących. W krytycznej godzinie pojawia się Tier Nan Gorduin, najniebezpieczniejszy z bardów kontynentu…
Powieść na swych kartach przedstawia kulisy Czternastej Wojny Chorągwi, obowiązkowa pozycja dla miłośników fantasy Chapmana i wielbicieli świata Ynevu. Po raz pierwszy pojawiają się wątki Szmaragdowych Magów i tajemniczej Przepowiedni, która ma zmienić oblicza świata (wątek ten Chapman rozwinął w kolejnych powieściach o bohaterskim bardzie). Powieść zapiera dech w piersiach pędem wydarzeń i bogactwem języka, głęboki rys charakterologiczny postaci takich jak Alyr Arkhon, orkowy generał Birak Gal Gashad, czy Calyd Karnelian są dla Chapmana standardem. Powieść zawiera wiele legend i mitów, niedopowiedzeń i ukrytych wątków, które oprócz tego, że są doskonałą zabawą między autorem a czytelnikiem, przekazują sporą wiedzę o wyimaginowanym świecie pasjonatom gry fabularnej.


Wayne Chapman - Ket Hold (Dwa księżyce), rok wydania 1994. Kolejny sukces wydawnictwa Valhalla. Na 314 stronach Chapman zaskakuje czytelnika pewną odmianą od dotychczasowego stylu. Powieść biegnie dwutorowo, w świecie Ynevu i innym, nienazwanym uniwersum. Rok 3696, na północy kontynentu krążą dziwne opowieści o wędrownej pieśniarce Lirin vin Sineas, prześladowanej przez istotę schwytaną w pułapkę magią Aquirów. Drugi wątek prezentuje agenta tajnej organizacji, który poszukuje odpowiedzi na pewne pytania w odległym świecie…
Chapman łączy w tej powieści elementy fantasy i świat Ynevu, ze współczesną ziemią - realizując swoją wizję Sieci - połączonych i równoległych światów. Pozycja godna polecenia,choćby z tego względu.

Wayne Chapman - Csepp es tenger (Morze i łza), rok wydania 1996. Wydawcą była jak zwykle Valhalla, powieść liczy sobie 296 stron. Na jej kartach ponownie spotykamy Tier Nan Gorduina, Grauma Hegdroka i Calida Karneliana.


Wayne Chapman - A fekete dalnok (Czarny pieśniarz), rok wydania 1997. Na ponad 690 stronach pięknego wydania w twardej oprawie, zebrana trylogię Tier Nan Gorduina: Morze i łza, W miesiącu śmierci i Płomienie północy Dla kolekcjonerów..


Wayne Chapman - Karneval I i II (Karnawał - dwa tomy), rok wydania 1997. Nakładem Valhalli wydano tę dwutomową powieść (razem ponad 690 stron!) Oceniana jako jedna z najlepszych powieści Chapman.
Z Tier Nan Gorduinem spotykamy się tym razem w Narvan, jednym z północnych Państw -Miast, na corocznym karnawale, który ściąga do miasta najznamienitsze osoby tej części kontynentu.
Czytelnik znajdzie tu informacje o dobiegającej końca Wojnie Chorągwi, o tajemniczym cesarstwie Niare, o politycznych wydarzeniach imperium Toronu, a także o wątku Przepowiedni i zmianach w magii, które wywierają skutek na cały świat (ten problem pisarz rozwinął w wydanym wcześniej opowiadaniu - Lewiatan). Główny bohater, obdarzony nieledwie boskimi mocami, wydaje się bardziej ludzki niż kiedykolwiek dotąd.


Wayne Chapman - Garmacor cimere (Herb Garmacora), rok wydania 1998. Wspólnymi siłami Valhalla i Totem wydałą tę 352 stronicową powieść. SKłada się ona z 9 odrębnych historii, połączonych postacią głównego bohatera Ves Garmacora. Poznajemy południe kontynetu, królestwo Shadonu i Gorvik poprzez przygody bohatera, który jak to zwykle bywa u Chapmana, jest postacią z krwi i kości, pełną życia i mającą skłonności do niesamowitych przygód.


Wayne Chapman -Keleti Szel (Wschodni wiatr), rok wydania 1999. Na 291 stronach Chapman prezentuje po raz kolejny legendę Ynevu - Tier Nan Gorduina. Tym razem niepokonany bard bliski jest unicestwienia, stając do pojedynku z dorańskim zdrajcą, magiem Wolkumem Naizerdem. Przekracza magiczną granicę, roztoczoną przez boską istotę wokół cesarstwa Niare.
Powieść zwiastuje nowe oblicze Ynevu, które rodzi się w głowie pisarza. Tier Nan Gorduin jest najważniejszym katalizatorem wydarzeń, przewidzianych w Przepowiedni, a mających podstawowe konsekwencje dla całego świata.
Wielu miłośników gry fabularnej uważa powieść za dość kontrowersyjną, w jej treści przecież twórca Ynevu zapowiedział wielkie zmiany, które całkowicie odmieniłyby znany im świat gry…
Na przełom roku 2003/2004 autor przewidywał kontynuację powieści.

Wayne Chapman - A Vandorlo Dalnok (Wędrowny pieśniarz), rok wydania 2001. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Ronin, liczy sobie 274 strony. Zbiór opowiadań przedstawiających przygody młodego Tier Nan Gorduina, z czasów kiedy był jeszcze nikomu nie znanym, poszukującym przygód śpiewakiem.
Chronologicznie, przygody przedstawione w tym zbiorze, dotykają wydarzeń wcześniejszych niż opisane w powieści W miesiącu śmierci, wydanej 10 lat wcześniej…

Wayne Chapman - Geoframia (Geoframia), rok wydania 2004. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa INOMI. Nie jest to powieść, a nieco fabularyzowany opis kontynentu Ynev, na któym dzieją się przygody osadzone w swiecie gry fabularnej M.A.G.U.S. Zdaniem czytelnikow Andras nie popisał się tutaj zbytnio, gdyż większość informacji pochodzi wprost z podręcznika głownego i dodatkow do gry.


Wayne Chapman - Karneval (Karnawał - drugie wydanie), rok wydania 2004. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa INOMI, liczy sobie blisko 700 stron. Jest to poprawiona reedycja powieśsci z 1997 roku.