Kyrianie przybyli w czasach Piątek Ery z Calowyn, Czerwonego Kontynentu. Żyją po dziś dzień, chodź ich krew przemieszała się z krwią innych ludów Ynevu. Upływ tysiącleci pozostawił swój ślad również na religii Kyrian.
Zmienił się ich sposób myślenia, brak czystości krwi nie przysłużył się zachowaniu pradawnych idei. Jeśli żyją pośród nich wiekowe istoty pamiętające czasy Imperium, to winą za obecny upadek obarczają ludzi.Inni są zdania, że lud Kyrian osłabł sam z siebie. Powolne i stopniowe zajmowanie ziem ludów Ynevu przez Kyrian było powodem, że podbijani w niewielkim stopniu utożsamiali się z kyriańską religią.
Badacze religii napotykają na spore trudności, gdyż zmiany zachodzące w religii kyrian były ciągłe i dość głębokie. Skutek tego jest taki, że religii kyriańskiej nie można ująć w jednolity system. Nie istnieją zapisane nakazy moralne czy zasady postępowania, jak to jest w przypadku religii Pyarronu lub u wyznawców Domvika. Mamy tu do czynienia z szeregiem zmian zasad, które bądź to aspirowały do miana boskich praw-nakazów, bądź to ginęły w pomroce wieków, uznane za apostazję.
Religia, która przetrwała na Ynevie blisko 20 tysiącleci, siłą rzeczy musiała przechodzić takie zmiany, w porównaniu do pierwotnych wierzeń, przywiezionych z Czerwonego Kontynentu. Spójrzmy tylko na religię pyarrońską, znacznie młodszą, która przeszła kilka gruntownych zmian (chocby Synod z Syburr), od czasów swoich początków.
Musimy podkreslić rzecz charakterystyczną. Dla Kyrian znamienny był dualistyczny sposób postrzegania świata. Tak było od chwili przybycia na kontynent Ynevu i miało to swe odbicie w ich wierzeniach. Żeńskie i męskie bóstwa panteonu, stały wobec siebie w opozycji.Nie przejawiało się to w niechęci, czy wzajemnej agresji kapłanów. Bazowało raczej na opozycji ideałów, które reprezentowały bóstwa, czy też różnicy w istocie ich charakterystycznych cech. Dla przykładu: Tworzenie - Igere, Niszczenie - Weila, Dzień (jasność) - Igere, Noc (ciemność) - Tharr, Moralność - Weila, Swoboda obyczajów - Morgena.
Powyższe przyklady bazują na wierzeniach charakterystycznych dla Piątej Ery. Obecnie w wierzeniach Kyrian nastapiły ponowne zmiany, przesunięcia pewnych wartości w kompetencje innych bóstw. Czasem się zdarza, że pewne aspekty są wspólne dla bóstw przeciwnych płci. Np. Noc, Mrok, Ciemność - Tharr i Morgena. Natura, Zjawiska pogodowe, Czas - Weila i Igere. Podobne zestawienia przytaczano dla żeńskich bóstw - Igere i Morgeny. Stawione je w opozycji. Igere obejmowała swymi aspektami światłość, jasność, a Morgena mrok, ciemność. Takie ciągłe zestawienie przeciwstawnych cech, budowało napięcie, rodziło dynamizm, tak znaczący dla wierzeń Kyrian. Statyka i dynamika, prostota i złożoność, uporzadkowanie i dowolność. Ciągła opozycja była czynnikiem rozwoju. Wrodzona chęć zmian, czymś najbliższym duszy Kyrian. Po tym jak Kyrianie przestali miec już zewnętrznych wrogów i podbili kontynent, musieli zacząć szukać konfliktów wewnątrz. Wierzyli, że tylko nowe zmiany są źródłem rozwoju. To może tłumaczyc objawienie się Orwelli w prowincjach Rualan i późniejsze bunty w prowincji Toron.
Dla duszy Kyrian zawsze wielką wartość stanowił konflikt. Również ten reprezentowany przez ich bóstwa. Kwestia potęgi i kwestia władzy, jak również wszelkie metody, które służyły do ich osiągania. Były to kwestie głęboko religijne, a nie moralne.
Czwarta Era
O tym okresie historii Kyrian i ich bóstw wiemy niewiele. Możemy jedynie bazowac na przypuszczeniach. Wydaje się prawie pewnym, ze dawniej istniały inne bóstwa Kyrian, których ludy Ynevu nigdy nie poznały, a które przeszły do dziś dnia wiele zmian na Czerwonym Kontynencie.
Religioznawcy podważają założenia, że bogowie Kyrian wywodzą się z jednej rodziny. Mamy kilka wskazówek mitologicznych, ale większość uczonych skłania się do teorii, że to różne byty boskie i półboskie zbliżyły się do ludu Kyrian i opanowały ich dusze.
Na Ynevie wiemy zaledwie o piątce bogów kyriańskich, lecz źródła północnych badaczy zapewniają o liczbie znacznie większej, w ojczyźnie Kyrian. Jeśli uwzględnimy w rozważaniach mistykę liczb Kyrian, warto zagłębić się w pewne przypuszczenia, że zmniejszenie mocy jednych bóstw, pociągnęło za sobą zwiększenie potęgi innych. na to wskazywałby przynajmniej fakt, że na Ynevie Weila i Igere jednocześnie zaczęły tracić wpływy, a Morgena przenigdy nie zniknęła z dusz Kyrian.
Torońscy badacze zgadzają się z sobą, że Weila była pierwotnie jednym z wielu bóstw Kyrian, związanych z przeznaczeniem i losem. Nie znamy imion pozostałych, natomiast Wiela udanie przejęła ich funkcje i wpływy. Podobną metamorfozę przeszedł Tharr, kiedy Weila i Igere się oddaliły od Kyrian, a Sogron osłabił wpływy, wówczas Tharr zdobył rządy nad domeną Tworzenia, Niszczenia i Losu.
Jeszcze na Calowyn musiała nastąpić stopniowe zwiększenia wpływów Sogrona. Według religioznawców, Sogron nieco odstaje od charakterystycznych bóstw Kyrian. Mimo, że wąż należy do ulubionych wyobrażeń kyriańskich,to jedynie Sogron był wyobrażany pod postacią gada (wężowa głowa Tharra spoczywa na ciele lwa).
Z tego powodu wielu uważało Sogrona za bóstwo odstępne, wykluczone, które przybyło z zewnątrz do panteonu Kyrian. Według innych, Sogron władał Pierwotną Sferą Żywiołu Ognia. Kolejne teorie mówią, ze był wielkim przywódcą żmijowego ludu cwyeh-kah, który zyskał legendarną sławę wśród innych ras. Skądkolwiek by nie przybył, Ognista Kobra wielokrotnie zwiększył swoje wpływy wśród śmiertelników.
Podobna sytuacja była z Tharrem. Nim Kyrianie przybyli na Ynev, jego kult musiał znacząco się rozwinąć. Najprawdopodobniej wywodzi się z podziemnych demonów boleści (guttar) i w jakiś sposób zyskał boskie moce. W owym czasie był zaledwie patronem nocy, przestępstw i zasłużonego cierpienia. Wedlug różnych opinii, wywodzi się jeszcze z panteony Krantajskiego, choć to mało prawdopodobne.
W oczy rzuca się fakt, że wszyscy „młodzi” bogowie są płci męskiej.