Dyscypliny to nic innego jak praktyki, sposoby za pomocą których psionik potrafi używać energii umysłu. Każda szkoła wyrobiła sobie różne formy służące do osiągnięcia zamierzonego celu. Dyscypliny nie wymagają niczego innego jak tylko silnego skupienia (wszystkie dyscypliny), różnica tkwi jedynie w sposobie i obiekcie koncentracji. Na przykład przy stosowaniu Telekinezy, psionik musi oczyścić swój umysł i wzbudzić w nim obraz poruszanego przedmiotu. To najprostszy rodzaj koncentracji. Idący Drogą Slan, czy praktykujący Metodę Kyriańską często przywołują w swej świadomości skomplikowane wzory czy symbole – by odpowiednio oczyścić umysł z emocji i myśli. Od stopnia stosowania zależy skuteczność stosowania dyscyplin. Im mniej energii straci na uspokojenie umysłu i koncentrację tym więcej będzie mógł poświęcić na dyscypliny.
Do stosowania dyscyplin czasami nie wystarcza sama koncentracja. Często też trzeba osiągnąć doskonały stan świadomości poprzez medytację. By medytować nie trzeba bez ruchu siedzieć na podłodze w jakiejś skomplikowanej pozie, wystarczy pozbyć się zajęć angażujących świadomość, przerwać je i oczyścić umysł. Oczywiście musi to robić praktyk. Prawdziwe pozy medytacyjne – bardzo różne, zależne od szkoły i mistrza – owocują doskonalszym wynikiem, ale nie są obowiązkowe.
Adepci szkół psionicznych nie są w stanie zmagać się fizycznie i pozostawać w stanie medytacji.
Fizyczne zranienie postaci wybija ją ze stanu medytacji, potrzebnego do zastosowania dyscypliny psionicznych.
Stosowanie jednoczesne kilku dyscyplin psi nie jest możliwe w żadnej tradycji szkół psionicznych!
Sztuki Podstawowe
Sztuki Podstawowe zwane potocznie Sposobem Pyarroński, początkowo zadomowiły się na południu kontynentu i w ciągu wieków rozprzestrzenił na szerszy obszar. Psionicy o pyarrońskiej proweniencji wkrótce trafili na dwory innych wielmożów tego świata i swą mocą podbili ich serca (i skarbce). Stąd też Sztuki Podstawowe są najpopularniejszą metodą na Ynevie i istnieje wiele Tradycji bazujących właśnie na nich. Najczystsza jest oczywiście Tradycja Pyarronska, która w niezmienionej formie przetrwała tysiąclecia, jest ona nauczana na ziemiach Wspólnoty Pyarronskiej.
Na północy kontynentu wykształciły się tradycje gromadzące inne, lub zmodyfikowane dyscypliny. Bardziej znane to Tradycja Północna (jednocząca Sztuki Podstawowe z dziedzictwem kyrian) i Tradycja Tiadlańska (modyfikacja Sztuk podstawowych i Drogi Slan).
Na południu wyraźne różnice wykazuje jedynie Tradycja Gorvicka, ale to ze względów na kontakty z nieludzka kulturą Khran. Podobnie też Tradycja Dżadyjska przejęła pewne dyscypliny ze sztuk dżennów, którzy na ziemiach pustyni mieli decydujący wpływ na kształtowanie się kultury.
Ucząc się Sztuk Podstawowych, psionik zdobywa władzę nad swym ciałem i wolą, może budować wokół swego umysłu tarczę duchową. To najpopularniejsza i wymagająca najmniej wysiłku przy opanowaniu dyscyplin metoda. Na przyswojenie podstaw i teorii trzeba około 2-3 lat nauki. Z drugiej strony jest też najmniej efektywna. Objawia się to zwiększoną trudnością stosowania opanowanych dyscyplin.
Metoda Kyriańska
Metoda Kyriańska związana jest ściśle z magią. Obecnie nie istnieje już jej najczystsza forma, tradycje Metody Kyriańskiej rozmyły się po upadku Imperium na dziesiątki różnych szkół. Ta najbardziej kanoniczna tradycja, zwana Tradycją Torońską posiada w swym arsenale najstarsze ze znanych dyscyplin kyriańskich. Tajemnice torońskich magów posiedli mistrzowie z Doran. Oni stworzyli swoją odmianę Metody Kyriańskiej – Tradycję Dorańską. Najmłodszą interpretacją sztuk Kyrian jest Tradycja Białej Loży, stworzona przez magów Pyarronu, na południu kontynentu.
Metoda ta zawiera w sobie wiele z dyscyplin podstawowych (znanych ze Sztuk Podstawowych), jak i wnosi nowe, doskonalsze dyscypliny. Dają one perfekcyjną władzę nad ciałem i świadomością istot jak żadne inne metody. Największą zaletą Metody Kyriańskiej jest możliwość przemiany energii umysłu w czystą energię magiczną. Tą metodę mogą opanować jedynie magowie i czarodzieje, którzy studiują tajniki magii mozaik. Wiedza ta jest troskliwie chroniona i niedostępna w praktyce dla postronnych. Do jej opanowania trzeba przynajmniej kilku lat nauki pod okiem mistrza i studiowania ksiąg dostępnych w bibliotekach szkół czarodziei. Wtajemniczeni Białej Loży i mistrzowie z Doran od stuleci doskonalą i badają nowe metody, ale wyniki ich doświadczeń dostępne są tylko najlepszym czarodziejom.
Droga Slan
Tę metodę psioniki wypracowali zakonnicy z Niare na drodze wielowiekowych doświadczeń. Jest ona przeznaczona wyłącznie do dyspozycji mistrzów walki i miecza, by doskonalej panowali nad swym ciałem i umysłem. Droga ta pozwala również na stosowanie wielu dyscyplin ze Sztuk Podstawowych na inne istoty i daje własne – unikalne dyscyplin, które jednak mistrzowie mogą stosować tylko wobec własnej osoby. Droga ta nie dążyła do doskonalenia sposobu praktycznej kontroli nad innymi – to zakres Metody Kyriańskiej – nie umożliwia też przyswajanie energii magicznej. Niezależnie od wszystkiego jest to najwyższa szkoła panowania nad wolą i umysłem i najdoskonalsza forma samokontroli. Do opanowania dyscyplin Drogą Slan trzeba wielu lat nauki i wskazówek prawdziwego mistrza-nauczyciela psioniki. Zwyczajny mistrz walki, czy mistrz miecza nie jest w stanie przekazać swej wiedzy. Wyróżniamy kilka Tradycji podążających Drogą Slan. Najstarsza i pogrążona w największej izolacji Jest Tradycja Niare (niedostępna dla bohaterów graczy), z niej wywodzą się pozostałe. Tradycja Enosuke i Tradycja Shien-Su nauczana w Tiadlan, która swą nazwę zawdzięcza najsłynniejszej szkole walki: Shien-Su.
Oprócz tych wyżej wymienionych istnieją jeszcze inne tradycje szkół psionicznych (często stworzone przez indywidualnych mistrzów i nauczane w bardzo wąskim gronie) Z punktu widzenia gracza nie mają jednak one w tej chwili znaczenia. MG w każdej chwili może stworzyć na własne potrzeby nowe, lub zmodyfikować już istniejące dyscypliny psioniczne i udostępnić je (bądź nie) swoim graczom.