Pochodzenie języków
Języki, którymi obecnie posługuje się ludność zamieszkująca kontynent Ynevu mają za sobą kilka tysięcy lat rozwoju. Niektóre z nich mają bardzo skomplikowaną garmatykę, inne znów posiadają bogatą stronę ideograficzną. Każdy ze współczesnych języków wywodzi się od któregoś z języków starożytnych (czy też dawnych, jak zwą je uczeni Ynevu). Jednakże ludzkie języki mają niespełna 10% zapożyczeń z dawnych języków innych ras. Źródła współczesnej mowy giną w pomroce dziejów i niewielu naukowców potrafi dziś jasno i jednoznacznie dokonać klasyfikacji, czy choćby scharakteryzować ówczesne języki. Stan obecnej wiedzy pozwala na dokonanie takiej klasyfikacji:
Języki starożytne: język Aquirów, język Dżenn, Draqui (język smoków), dialekty demonów z południa kontynentu Języki Dawne: Kyriański, Godoński, Krantajski, Engmar, L'rmol Języki nowożytne: Niarejski, Ilanorski, Dwoon, Erv, Toroński, Asis, dialekty Barbarzyńców, Dżadyjski, Pyarroński, Gorvicki, Shadoński, Krański, Nomadów
Języki Starożytne
Do grupy języków starożytnych zaliczyliśmy wszystkie te, których używanie nieodłącznie wiąże się z magiczną energią zwaną „Od”. Języki te zawieraja tak zwane „słowa mocy”. Ich użytkownicy posługiwali się przede wszystkim myślomową, gdyż wzbudzenie fali dźwiękowej w każdym z tych języków najczęściej niosło z sobą efekt magiczny (istoty posługujące się tymi językami przesiąknięte byłu magiczną energią „Od”). W ciągu tysiącleci wiele istot władających tymi językami wymarło, jednakże do dziś dnia można spotkać byty mówiące starożytnymi językami (choćby Aquirowie). Nie dysponujemy wiedzą o poszczególnych dialektach, czy choćby z grubsza charakterystyką tych języków. Wiadomo np., że dialektów mowy Aquirów było kilka tysięcy. Zresztą w starożytności z pewnością istniało o wiele więcej języków, my podkreśliliśmy tylko te, które miały pewien wpływ na języki nowożytne. Warto także zazanczyć róznice w językach istot z różnych sfer egzystencji. Mamy tu na myśli dialekty demonów, które przed wiekami pojawiły się na południu kontynentu, tworząc mityczne Imperium Demonów.
Oprócz powyższych istniały też dwie grupy językowe, które nie wiązały się z jednoczesnym używaniem jakiejkolwiek energii magicznej. Były to: Krantajski i Engmar.
Językiem Krantajskim posługiwali się mieszkańcy Imperium Kranta, które przed tysiącleciami zostało podbite przez Kyriańskich najeźdźców. Istniała pisana forma tego języka, która swój rozkwit przeżywała za czasów Imperium Dawa.
Język Engmar był mową ludów południa, choć do dziś nie zachowały się żadne piśmiennicze znaleziska. Powodem tego jest prawdopodobnie fakt, że w południowej części Ynevu nie powstała żadna znacząca cywilizacja (ponoć dziś w Khran i wśród ludów Lodowych Pól można napotkać jeszcze społeczności posługujące się ówczesnym pismem, ale brak na to konkretnych dowodów).
Niektórzy badacze (zwłaszcza pyarrońscy kapłani Krada) klasyfikują te języki do grupy Języków Dawnych, lecz z punktu widzenia naszych rozważań nie ma to aż takiego znaczenia. Raczej jest to ważniejsze dla historyków.
Jeśli zagłębimy się w alfabety języków starożytnych, to stwierdzamy, że większość z nich posługuje się ideogramami (jeden znak odpowiada kategorii rzeczownika lub przymiotnika, kategorie czasownikowe definiowane były odrębną grupą znaków). Nie były to z całą pewnością języki fleksyjne. Alfabet Krantajski był natomiast alfabetem sylabicznym, do dziś badacze z uniwersytetu Sigranomo wyodrębnili ponad 6000 znaków sylabicznych tego języka (połowę z tego odczytano).
Alfabet Engmar niestety nie jest znany, podejrzewa się, że był hybrydą między alfabetem ideograficznym, a sylabicznym.
Języki Dawne
Ogromna większość tych języków, to języki ludzkie, za wyjątkiem mowy Kyrian. Każdy z tych języków w jakimś stopniu został zapożyczony, albo wręcz stał się wzorem dla języków współczesnych. Alfabety Dawnych Języków prawie w całości miały do każdej głoski przyporządkowany pojedynczy znak (nie licząc dyftongów). Część rodzajów pisma została prawdopodobnie przywieziona przez mieszkańców innego kontynentu. Szczególna uwaga należy się językowi Godońskiemu, którego pochodzenie wskazuje na język Engmar i zapożyczenia z mowy nie mająej źródełna Ynevie (ordańscy językoznawcy około 3720 roku wysnuli teorię o pokrewieństwie dawnych alfabetów ze smoczymi ideogramami,lecz nie zdobyła ona sobie popularności).
O języku L'rmol może powiedzieć jedynie tyle, że był wiodącą mową Pradawnego imperium demonów. Jego pochodzenie wskazuje na pokrewieństwo z dialektami Engmar i językami demonów, ale nie dysponujemy dokumentami pisanymi z tak zamierzhcłych czasów.
Języki nowożytne
Za języki nowożytne uznaliśmy wszystkie te ludzkie języki, którymi posługują się współczesne ludy (mamy na myśli lata 3700 według rachuby Pyarrońskiej). Spróbujemy króciutko je scharakteryzować posuwając się od północy kontynentu na południe.
Języki północy:
Języki posługujące się alfabetem kyriańskim:
Język Toroński Wywodzi się jednoznacznie z języka Kyrian, jest praktycznie jego najczystszą odmianą z niewielką naleciałością słów krantajskich i wyrażeń z języka demonów. Pismo jest identyczne jak w alfabecie kyriańskim.
Erv: Również wywodzi się z języka Kyrian, ale znaczna część słownictwa (zwłaszcza dotycząca rolnictwa, rodziny, pokrewieństwa i nazw władnych) wskazuje na źródła Krantajskie. Pismo zawiera wszystkie litery alfabetu kyriańskiego, ale wzbogacone o charakterystyczne dyftongi.
Asis Pochodzenie tego języka nie jest ostatecznie wyjaśnione. Językoznawcy wywodzą go bezpośrednio z języka krantajskiego, ze sporymi naleciałościami kyriańskimi. Asisi nie jest pokrewny z żadnym ze współczesnych języków. Ma skomplikowaną gramatykę, zwłaszcza formy dzierżawcze i istnienie 5 rodzajów gramatycznych, a poza tym jest językiem aglutynacyjnym (jak niarejski, choć w najmniejszym stopniu nie mają wspólnego źródłosłowia). Pismo, co ciekawe jest zapisywane alfabetem kyriańskim. Przyczynę tego stanu należy upatrywać w potrzebach raczej handlowo-gospodarzych. No i oczywiście w polityce potężnego sąsiada - Imperium Torońskiego. Istnieje co prawda stary alfabet asis, lecz zna go około 5% piśmiennego społeczeństwa Abasis.
Dwoon
Pochodzenie języka Dwoon nie zostało zbadane. Faktem jest że nie ma w nim praktycznie źródłosłowia Krantajskiego. Posiada odrębne pismo, a gramatyka nie przypomina żadnej z gramatyk języków północy. Dzięki rozwojowi dyplomcji stworzono też kyriańską odmianę alfabetu dla języka dwoon. Takim też pismem posługują się posłowie i emisariusze tych krajów, gdzie Dwoon jest językiem ojczystym.
Języki posługujące się alfabetem niarejskim:
Dialekt Niarejski Język ten nie wywodzi się z Ynevu, słowotwórczo nie jest pokrewny też żadnemu ze znanych języków. W Niare uważa się iż pochodzi on bezpośrednio od dialektów smoków półocy, ale językoznawcy nie znaleźli wiele podobieństw (czemu nie należy się dziwić, gdyż języki smoków w nikłym stopniu zostały zbadane i brak jest jakichkolwiek pisanych dokumentów).
Dialekt Enosuke Zaróno pismo, jak i słownictwo jest omalże identyczne jak w Niare. Różnice są jedynie w akcencie i intonacji (Niarejski jest językiem intonacyjnym).
Języki posługujące się alfabetem ilanorskim:
Pochodzenia języka Ilanorskiego możemy się jedynie domyślać, gdyż część źródłosłowu nie jest podobna do żadnego z dawnych języków kontynentu. Na rozwój języka z pewnością miały wpływ Krantajski i Kyriański, co daje się obecnie łatwo zauważyć. Na północy kontynentu używa się alfabetu kyriańskiego, na południu natomiast (Yllanor) pyarrońskiego.
Języki barbarzyńców
Dialekty barbarzyńców są czystą odmianą języka Krantajskiego, czas i izolacja spowodowały jedynie zmiany w strukturze języka. Nie ma jako tako odmiany pisanej, choć niektórzy uczeni próbowali zapisać słowa tych języków alfabetem kyriańskim.
Języki południa
Języki posługujące się alfabetem pyarońskim (godońskim):
Pyarroński Pochodzenie tego języka jest jednoznacznie godońskie. Zmianie uległa nieco konstrukcja języka, lecz alfabet pozostał w najczystszej formie.
Shadonński
Według językoznawców Shadońskich język ten jest najczystszą formą godońskiego i przez wieki nie zmienił zbytnio swego słownictwa. Mimo, iż różni się nieco od Pyarrońskiego, oba te języki są zrozumiałe dla użytkowników. ALfabet jest prawie identyczny jak alfabet pyarroński.
Gorvicki
Shadońscy buntownicy przynieśli z sobą ten postgodoński język. Zatem język Gorvicki powinien być identyczny z Shadońskim. Jednakże daje się odczuć wpływ Khran zarówno na słownictwo, jak i na akcent. ALfabet jest identyczny z godońskim, zamodyikowany jedynie o dwa dyftongi występujące w khrańskim dialekcie.
Języki posługujące się alfabetem dżadyjskim:
Język Dżadyjski ukształtował się z mowy dżennów. Przodkowie dzisiejszych dżennów przymusili pustynnych nomadów do nauki swego skomplikowanego strukturalnie języka. Język Engmar, którego dialektem posługiwali się nomadzi, powili wymarł, lecz miał bardzo silny wpływ na ukształtowanie się języka dżadyjskiego. Pismo powstało w podobny sposób, lecz bardziej przypomina alfabet dżennów.
Języki posługujące się alfabetem khrańskim:
A kráni nyelv eredete az öszes ynevi nyelv közül a legbonyolultabb. Szinte minden déli, és némely északi, nyelv is hatással volt rá, emberi és nem emberi is. Idôrendi sorrendben: aquir, engmar, l'rmol, démonikus, crantai, kyr, nomád. Mégis az összes közül az aquir volt, és van, a legnagyobb hatással a kráni nyelv fejlôdésére. Irásmódja eggyértelmuen aquir eredetu, bár mivel az képírás volt, de mégis ABC lett belôle. ( az összes ynevi nyelv közül ez rendelkezik a legtöbb betuvel )
Nomád Irásmod
A nomád törzseket tartják a demonikus óbirodalom leszármazottjainak, nem ok nélkül. Nyelvük a l'rmolra vezethetô vissza, nagyon kis godoni beütéssel. Írásmódjuk nem létezik, vagyis csak kódnyelvek, de ezek eltérôek törzsenként. Ezen kívúl Pyarroni ABC-s írása is van, de ezt csak Enismonban és a Shadon melléki nomád törzsekben használják, nem rossz eredménnyel.