Yllinor

Zanim przejdziemy do sedna, czyli do opisu gospodarki, społeczeństwa i kultury Yllinoru, musimy szerzej napisać o administracyjnym podziale kraju.

Ziemia ta, pierwotnie zamieszkiwana przez Tarranów, elfy i nomadów, została najechana i zdominowana przez ilanorskich najeźdźców. Przez blisko sto lat, Chei Shennon – długowieczny władca, wprowadzał własne rządy opierając swą władzę na wiernych Ilorach (tak nazwali się ilirowie, zajmując nową ojczyznę). Z historii dowiedzieliście się z grubsza jak to przebiegało.

Kraj został podzielony na kilka prowincji - zależnie od nacji, które ją w większości zamieszkuje. Północno wschodnia część ziem Yllinoru, to prowincja Meklor. Przed Latami Trwogi nominalnie należała do Syburr, ale zamieszkiwała go ludność pochodzenia yllinorskiego i Tarranowie. Pyarronczycy z Syburr, ulokowali tu warowną twierdzę Berektis, nad rzeką Dorlan. Dopiero w 3647 roku Chei nawiązał bliższe stosunki z Syburrem. Był to dość burzliwy okres i wielekroć yllinorskie oddziały musiały odpierać najazdy khrańskie. Meklor był zarządzany przez kilka rodów, jednak coraz słabszy militarnie i gospodarczo, popadłby w prawdziwą ruinę podczas Lat Trwogi (3675-80). Popadłby, gdyby nie zjawił się potomek dawnego władcy prowincji, uprowadzony i wychowany w Khran. Arquin, zwany Czarnym Władcą szybko i sprawnie uporał się z lokalnymi rodami, związał swe życie z córką jednego z najsilniejszych klanów, pojął drugą żonę – nomadkę z plemienia Hantu, tym samym zapewnił bezpieczeństwo prowincji. Od końca Lat Trwogi, Meklor był dość specyficznym miejscem w Yllinorze, gdzie krzewił się kult Ranagola, gdzie można było napotkać ciemne elfy, orków, a czasami Aquirów, lecz ludność czuła się bezpieczna. Arquin, a właściwie Frederik Ruiz (władca posługiwał się swym yllinorskim mianem) płacił znaczne podatki władcy Yllinoru, dbał też o bezpieczeństwo podróżujących między Yllinorem, a krajami Wspólnoty Pyarrońskiej. Powiada się, że Meklor jest ziemią uświęconą krwią wszystkich nacji i ras, dlatego wchodząc do tej prowincji, zawiesza się wszelki konflikt i nienawiści. Prowincję zamieszkuje blisko 150 tysięcy mieszkańców.

Dane statystyczne: Jest to prowincja wysunięta najbardziej na północny wschód kraju. Jej powierzchnia to blisko 48 200 mil kwadratowych. Prowincję zamieszkuje łącznie 150 tysięcy mieszkańców. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 3,11 osoby na 1 milę kwadratową. Z racji specyfiki powojennego czasu, jest to młode społeczeństwo. Ponad trzy czwarte ludności jest w wieku produkcyjnym. Struktura etniczna Mekloru przedstawia się następująco: syburrczycy 35%, nomadzi (Hantu, Nasti) 27%, Ilorowie 15%, khrańczycy 8%, półludzie 8%, pyarronczycy 5%, elfy 1%, orki 1%. W prowincji większość mieszkańców posługuje się nieźle językiem Ilorów, zachodnim dialektem pyarrońskim i dialektami khrańskimi. Nie ma żadnych miast, ludność skupia się w osadach (największe nad rzekami Syb i Dorlan i miejscu ruin twierdzy Berektis).

Między Meklorem, a ziemiami Ilorów, rozciąga się prowincja zamieszkana przez Tarranów. Ilorowie zwą ją Santriolem Tarranów. Głównym miastem jest Chagain, liczący sobie 23 tys. mieszkańców. Prowincję zamieszkują Tarranowie, Ilorowie i pyarronczycy suburrskiej proweniencji, choć samo miasto jest zdominowane przez Ilorów. Wedle tradycji Tarranów, każdą osadą zarządza rada kobiet, której przewodzi Najstarsza. Jest to ewidentnie sprzeczne z ilorskim patriarchatem. Dlatego w Chagain, w radzie miasta obok męskich patriarchów, zasiadają też Najstarsze z rodów Tarranów. Namiestnikiem Chagain jest jednak Thwurir (urząd głowy miasta, pełniony przez patriarchę najznaczniejszego rodu). W osadach prowincji żyje ponad 300 tysięcy Tarranów

Dane statystyczne: Powierzchnia tej prowincji zajmuje 90 tysięcy mil kwadratowych, a zamieszkuje ją blisko 323 tysiące mieszkańców. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 3,6 osoby na 1 milę kwadratową. Struktura etniczna tej ziemi: 85% Tarranowie, 5% syburrczycy, 8% Ilorowie, 2 % inne nacje (półludzie, nomadzi, elfy). Tradycyjnie na ziemiach prowincji mówi się językiem Tarranów, lecz wszyscy dobrze znają ilorską mowę, język pyarroński nie jest popularny, choć zawsze można spotkać kogoś w osadzie, kto będzie potrafił się porozumieć. Jedyne duże miasto prownicji, to liczący sobie 23 tysiące mieszkańców Chagain. Ponad połowę mieszkańców stanowią Ilorowie i stacjonująca tu królewska armia.

Przez środek kraju przebiega prowincja ilorska. Dzieli się ona na okręgi, których centra stanowią największe miasta: Sleagh-Nei, Laeru Tailesil, Henstai, Yltorian, Ru-Shennon i Fiirbolain. Miasta te zamieszkuje w sumie 170 tysięcy Ilorów, a w osadach całej prowincji żyje ich jeszcze blisko 600 tysięcy. Jak wspominaliśmy, tradycja ilorska związana jest z patriarchatem i ideą równości. Każdy ród może aspirować do miana rodu przewodzącego, ale by to uczynić trzeba mieć wielkie zasoby, znaczne poparcie i nieskalaną opinię.

Na czele każdego rodu w ilorskiej prowincji stoi Thaun – patriarcha. Zwykle wyznacza on swego następcę, lecz w chwilach potrzeby, może zostać wybrany głosami męskich członków rodu. Spośród wszystkich Thaunów rodów zamieszkujących miasto, wybiera się Radę Thaunów, na której czele stoi Thwurir – Głowa miasta. Tradycja ta zachowana jest w całej prowincji ilorskiej.

Dane statystyczne: Prowincja składa się z 6 okręgów, których sercem jest jedno z sześciu miast. Etnicznie przeważają Ilorowie, choć każdy z okręgów wykazuje odrębności. Przeważa język Ilorów, ale większość mieszkańców nieźle mówi w dialektach Tarranów, a na południe od Ru-Shennon, popularne są dialekty nomadów. Najdalej na północ wysunięty okręg Sleagh-Nei zajmuje obszar blisko 57 tysięcy mil kwadratowych. W stolicy okręgu żyje 17 tysięcy ludzi, a w wioskach blisko 160 tysięcy. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 3,1 osób na 1 milę kwadratową. Struktura etniczna: Ilorowie 70%, Tarranowie 18 %, półludzie 9%, elfy 2%, inne nacje 1%. Okręg Laeru Tailesil zajmuje obszar 43 700 mil kwadratowych. Stolicę zamieszkuje 26 tysięcy osób, a w osadach okręgu blisko 170 tysięcy. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 4,5 osoby na 1 milę kwadratową. Struktura etniczna: Ilorowie 50%, półludzie 23%, Tarranowie 19 %, elfy 7%, inne nacje 1%. Okręg Henstai zajmuje obszar 48 800 mil kwadratowych. Stolicę zamieszkuje 14 tysięcy osób, a w osadach okręgu żyje niespełna 30 tysięcy. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 1 osoba na milę kwadratową Struktura etniczna: Ilorowie 65%, Tarranowie 28 %, półludzie 5%, inne nacje 2%. Okręg Yltorian zajmuje obszar 85 700 mil kwadratowych. Stolicę zamieszkuje 18 tysięcy osób, a w osadach okręgu żyje ponad 80 tysięcy. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 0,9 osoby na 1 milę kwadratową. Struktura etniczna: Ilorowie 79%, Tarranowie 15 %, półludzie 5%, inne nacje 1%. Okręg stołeczny Ru-Shennon zajmuje obszar 40 tysięcy mil kwadratowych. Stolicę zamieszkuje 73 tysiące osób, a w wioskach wokół stolicy żyje niespełna 130 tysięcy. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to ponad 5 osób na 1 milę. Struktura etniczna: Ilorowie 84%, Tarranowie 7 %, półludzie 5%, nomadzi 3%, inne nacje 1%. Okręg Fiirbolain zajmuje obszar 32 600 mil kwadratowych. Stolicę zamieszkuje 21 tysięcy osób, a w osadach okręgu żyje niespełna 30 tysięcy. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 1,6 osoby na 1 milę kwadratową. Struktura etniczna: Ilorowie 71%, nomadzi 19 %, Tarranowie 9%, inne nacje 1%

Na wschodzie znajduje się niewielka prowincja Awakad, zamieszkana przez Tarranów. Kontrolują oni jedyną przełęcz przez którą wiedzie droga ze stolicy do sąsiadującego Enysmon i dalej na wschód. W tej prowincji jest kilkanaście osad, głównie zgromadzonych wokół kopalń miedzi i przy wschodnim trakcie. Zgodnie ze zwyczajami Tarranów, władzę w osadach sprawują Najstarsze, ilorscy żołnierze, stacjonujący w tych okolicach, zdążyli już przywyknąć do tych obyczajów. Awakad zamieszkuje niecałe 15 tysięcy Tarranów.

Dane statystyczne: Powierzchnia tej prowincji zajmuje 28 300 mil kwadratowych, a zamieszkuje ją blisko 15 tysięcy mieszkańców. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to blisko 2 osoby na 1 milę. Struktura etniczna tej ziemi: 80% Tarranowie, 14% nomadzi (Lantar, Nasti, Hantu), 3% Ilorowie, 3 % inne nacje (półludzie, pyarronczycy). Tradycyjnie na ziemiach prowincji mówi się językiem Tarranów, lecz wszyscy dobrze znają ilorską mowę, język pyarroński nie jest popularny, choć zawsze można spotkać kogoś w osadzie, kto będzie potrafił się porozumieć. Dość popularne są też dialekty nomadów.

Całe południe Yllinoru, to wielka prowincja nomadów. To ziemia pasterzy i hodowców koni. Jedyne miasta to niewielki Jorgul (8 tysięcy mieszkańców), w którym jest jeszcze sporo Ilorów i Tarranów, i Jermadu (12 tysięcy), gdzie można spotkać nielicznych Tarranów, elfich myśliwych i pogardzanych półludzi, jednak większość Jermadu stanowią nomadzi. Dominującym tu plemieniem jest Shaun (właściwie ich szczep Jawdar), natomiast w okolicach Jorgulu żyją Kenu Deshi, a na wschód od jeziora Jurbalikh, resztki plemienia Kundun. U południowych granic można spotkać nielicznych jeźdźców Kara-Gak, ale są to raczej podjazdy łupieżcze, niż wędrowne grupy. Liczbę nomadów w tej prowincji szacuje się na bliską 250 tysięcy.

Dane statystyczne: Południe kraju znajduje się w rękach osiadłych plemion nomadów, głównie Shaun, Kundun i Kenu Deshi. Powierzchnia tej prowincji zajmuje ponad 326 tysięcy mil kwadratowych, a zamieszkuje ją blisko 250 tysięcy mieszkańców. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 1,3 osoby na 1 milę. Struktura etniczna tej ziemi: 78% nomadzi, 10% Tarranowie, 8% półludzie, 2% elfy, 2 % inne nacje. Powszechny jest język nomadów (hyunghai) w dialektach charakterystycznych dla lokalnych plemion. Nomadzi zwykle potrafią słabo mówić po ilorsku, niektórzy znają mowę elfów.

Druga wielka prowincja zamieszkana przez Tarranów, to rejony Gór Tysson i południowego Santriolu. Stolicą prowincji jest 11 tysięczna Tustula. W licznych podgórskich i górskich osadach, żyje aż 240 tysięcy Tarranów. Najwięcej osad jest na żyznych terenach doliny między szczytami Santriolu i Tysson, gdzie wydobywa się niebieską glinkę i gdzie kwitnie rzemiosło garncarskie. Na zachód, za przełęczą Satla można napotkać tylko nieliczne osady Tarranów.

Dane statystyczne: Powierzchnia tej prowincji zajmuje 243 tysiące mil kwadratowych, a zamieszkuje ją ponad 240 tysięcy mieszkańców. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 1 osoba na 1 milę. Struktura etniczna tej ziemi: 85% Tarranowie, 10% półludzie, 3% elfy, 2 % inne nacje. Mieszkańcy tych okolic posługują się tarrańskim dialektem, dość dobrze znają mowę Ilorów, a w rejonach przełęczy Satla, znają także mowę elfów i dialekty nomadów.

Zachód kraju, całe wybrzeże to ziemia elfów. Na mocy umowy z władcą Yllinoru, elfi książęta samodzielnie zarządzają swą krainą, która jest faktycznie suwerennym obszarem. Łączy je z Ilorami jedynie przymierze pokoju i przysięgi wzajemnej pomocy wojennej. Elfy co prawda nie uznają traktatów handlowych Ilorów, lecz niektórzy elfi mistrzowie sprzedają swe produkty ludzkim kupcom. Natomiast władcy elfów dość niechętnie patrzą na takie praktyki i starają się ograniczyć dostęp ludzi do ziem ich prowincji. Stolica prowincji to nadmorskie miasto Andhellian, liczące sobie blisko 38 tysięcy mieszkańców. Podgórski Shinald zamieszkuje zaledwie 8 tysięcy z ludu starej rasy. W granicach prowincji żyje w różnych osadach niecałe ćwierć miliona elfów.

Dane statystyczne: Powierzchnia tej prowincji zajmuje 197 400 mil kwadratowych, a zamieszkuje ją ponad 240 tysięcy mieszkańców. Średnia statystyczna gęstość zaludnienia to 2,4 osoby na 1 milę. Struktura etniczna tej ziemi: 76% elfy, 12% półludzie, 9% Tarranowie, 3% inne nacje.