Dreina

Powiada się, że podczas ceremonii przyjęcia w poczet kleryków Złotej Pani, przed nowicjuszem kładzie się trzy przedmioty: miecz, berło i róg. Musi on dokonać wyboru jednego z tych przedmiotów, jeśli poważnie myśli o służbie bogini Dreinie.

Wielu wzbrania się chwycić berło, gdyż nie chcą uchodzić za zbyt dumnych, a to błąd, gdyż wybór berła najlepiej świadczy o nowicjuszu. Jest symbolem władzy sędziowskiej i doskonale odzwierciedla zakres ziemskich obowiązków, jakie kapłani Dreiny pełnią we Wspólnocie Pyarrońskiej. Ten, który wyciągnie rękę po róg, nie uczyni wcale złego wyboru. Symbolizuje on bogactwo, błogosławieństwo Dreiny, która hojną ręką obdarowuje ziemski świat. Ci, którzy schwycą berło, stają się po latach nauki dyplomatami i doradcami koronowanych głów. Ci, którzy wezmą w dłoń róg, kształcą się potem na doskonałych zarządców majątków zakonnych. Zyskują wiedzę jak najlepiej i najskuteczniej zarządzać handlem i uprawą i hodowlą.

Tylko ci nie nowicjusze są odrzucani, którzy rękę wyciągną w stronę miecza. Słudzy Złotej Pani zwykle radzom takim nowicjuszom wstąpić na służbę Dartona, lub Uwela, a najlepszych kierują do rycerskiego zakonu w Viadomo. Zakon Lwiego Serca najchętniej przygarnie wojownicze osobowości. Kapłani Dreiny nie potrzebują w swych szeregach pustogłowych osiłków, którzy najpierw działają, a potem myślą…
Decardo di Therrosa (fragmenty z Pyarrońskiego dziennika podróży).

Dreina, Złota Pani, która ma najwięcej wiernych ze wszystkich bóstw Pyarrońskiego Panteonu, jest boginią władzy, prawa, bogactwa i wierności. Wedle kanonów wiary jest córką Krada i bogini Arel.
Wedle tradycji Krad jest najwyższym bogiem pyarronitów, patronem wiedzy i mądrości. Jednakże domena władzy raczej przypada jego córce. Widać to doskonale w organizacji Kościoła. Słudzy Dreiny podejmują decyzje obejmujące cały Kościół Pyarroński, kapłani Krada nie mają wcale znaczącego głosu. Decyzje te podejmuje Rada Kościoła podczas szeregu posiedzeń, z decydującą rolą kapłanów Dreiny. Oni są także reprezentantami całego Kościoła, doskonałymi znawcami prawa, oni też ogłaszają wszelkie dogmaty i uznają za herezję konkretne poglądy.
Tysiące legend i podań narodziły się przez wieki wokół postaci Złotej Pani. Najczęściej w formie apokryfów opisujących bohaterskie czyny ojca Selmo, wybrańca bogini.

Pojawił się też na Ynevie cykl pergaminów (zwanych Zapomnianymi Zwojami), który opisuje nie znane wcześniej historie z życia bogów. Z opowieści tych wynika ponoć, że Dreina była czczona znacznie wcześniej przez dawne ludy Ynevu i to pod zupełnie innym imieniem, nie ma więc wiele wspólnego z Kradem i wojowniczą Arel. Teologowie z północy kontynentu ponoć mają kilka dowodów na to, skrzętnie ukrytych w bibliotece Uniwersytetu Sigranomo, lecz Kościół Pyarroński uznaje te podania raczej za mity i apokryfy, niż za wykładnie wiary.
Świętą rośliną Złotej Pani jest drzewo oliwne. Kapłani i kapłanki Dreiny umieszczają symbol drzewa i liści oliwnych na swych szatach i przedmiotach sakralnych. Jeśli podczas podróży napotkają samotnie stojące drzewo, uznają to za znak szczęścia i opatrzności bogini. Podobnie ofiary składane są bogini w gajach oliwnych, pielęgnowanych przez najlepszych ogrodników.
Podczas Lat Trwogi kościół Dreniy stracił bardzo wiele. Ruiny Starego Pyarron pogrzebały starożytne relikwie, przepiękne świątynie i nieprzebrane skarby. Resztę rozgrabiły zastępy khrańskiego żołdactwa. Jedynie kilka przedmiotów większej wartości udało się uratować z płonącego miasta. Taką relikwią jest Złoty Stół Ofiarny. Uważa się, że jest to dar samej bogini, wedle tradycji Dreina zesłała go do pierwszej świątyni wybudowanej rękami jej kapłanów.

W czasach obecnych, w Nowym Pyarron odbudowanao, co prawda skromniejsze, ale doskonale spełniające swą rolę świątynie bogini. Gorzej sprawa ma się z gajami oliwnymi, gdyż drzewa muszą rosnąć co najmniej 30 lat, zanim w pełni dojrzeją i staną się godne przyjąć ducha bogini. Stół Ofiarny jest w Nowym Pyarron i bez przerwy płonie na nim ogień, dopóki żyje choćby jeden wyznawca Dreiny na Ynevie. Kapłani i rycerze zakonni Złotej Pani składają jej przeważnie ofiary z pokarmów i szlachetnych trunków. Reguły wiary zabraniają składania ofiar zwierzęcych. Ponadto cztery razy w miesiącu kapłani i rycerze ofiarują swej bogini złoto, perły, kamienie szlachetne, czy biżuterię. Część tych ofiar trafi do skarbca Kościoła Dreiny.