Adron

Jest bóstwem pełnym tajemnic i niepojętym w swych zamiarach. Włada najczystszymi formami energii: światłem i energią magii. Według niektórych teologów, (i również grona czarodziejów) Adron należy do najstarszych bóstw.

On dał ludzkości przed wiekami tajemnice formuł magicznych. Jego dar pierwotnie miał służyć wyłącznie siłom życia i dobra, lecz złym mocom udało się wykraść część tajemnic Adrona i wykorzystać je do stworzenia bezbożnej i spaczonej magii. Tak powstała magia czarnoksięska i kapłańskie zakony innych bóstw, które zbrukały boską energię. Stąd też kapłani Adrona starają się dbać o czystość magii i kierować na dobrą drogę tych, którzy swym działaniem profanują boską energię. Według innych poglądów Adron jest ucieleśnieniem pradawnej, świadomej energii. Poświęcając część samego siebie, oddaje ją zarówno bogom, jak i śmiertelnikom. Siły ciemności odkryły, że mogą bezkarnie szarpać strzępy ciała Adrona i ofiarować je swoim wyznawcom i kapłanom. Przez wieki Adron samotnie zmagał się z mrocznymi bogami, póki nie sprzymierzył się z bóstwami pyarrońskimi. Ta teoria została uznana za herezję w VI stuleciu, na 13 Soborze Pyarrońskim. Jej zwolenników (zwanych korporystami) obłożono klątwą. W ciągu stu lat zaledwie teoria ta znikła z ksiąg teologów, tak więc dziś można o niej przeczytać zaledwie w kilku księgach dotyczących historii kościoła i w nielicznie zachowanych Kodeksach Herezjarchów.

Bez względu na powyższe fakty musimy przyznać, że Adron jako bóg, obcy jest przeciętnemu zjadaczowi chleba i wielu kapłanom innych bóstw. W praktyce czczony jest więc przez tych, którzy poznali jego boską istotę. Przeciętny pyarronita nie składa ofiar Adronowi, ba zwykły wieśniak wie jedynie, że poranna gwiazda bywa nazywana Lampą Adrona i nic ponadto.

Adron, wedle kanonu wiary, nie jest też w braterstwie z pozostałymi bóstwami panteonu. Poprzez swoich kapłanów może przecież ograniczać moce kapłanów innych bóstw, zwłaszcza kiedy uciekają się do magii Sfery Śmierci! Kapłani Dartona i Kyela z dala omijają miejsca, w których można spotkać czcicieli Adrona. Kapłani Dreiny i Arel z rzadka wspomagają tych strażników magii. Natomiast kapłani Ranagola, Tharra i Orwelli są ich odwiecznymi wrogami. Wedle powierzchownej tradycji, Adron jest panem magii i światła. Lecz niewiele nauczają kapłani Dreiny o tym, w jaki sposób Adron bierze udział w ziemskich rządach. Jedynie najwięksi magowie wiedzą, że Adron ma władzę nad kanałami magii, oplatającymi całą planetę. Kapłani służący Adronowi, dzięki swym szczególnym zdolnościom i łasce Adrona są swego rodzaju „pasterzami many”: odnajdują i strzegą naturalnych i sztucznych źródeł magicznej energii. Każdy używający magii do celów dobra, może liczyć na ich pomoc nawet w najodleglejszym zakątku Ynevu. Jednak wszyscy parający się czarną magią, klątwami i czarnoksięstwem (a więc sprzeniewierzający się boskiemu darowi Adrona) zostają przez jego kapłanów bezlitośnie prześladowani. O czynach kapłanów Adrona niewiele mówią legendy. Nie starają się o rozgłos. Wręcz przeciwnie. Adron jedynie przez nich objawia swoja wolę i przez nich związany jest z Ynevem, gdyż jego istota obca jest światu materialnemu. Jest przecież czystym bytem władającym niematerialną energią. Wszelkie emocje są obce istocie Adrona.

Takiej właśnie ofiary oczekuje od swych kapłanów: emocji i uczuć, od których uwalniają się podczas długich medytacji. Ofiarowane w ten sposób uczucia, dzięki mocy boga zmieniają się w najczystszą formę energii - w światło. Często podczas medytacji kapłanów otacza jaśniejąca aura.

Za święte objawienia Adrona uważa się gwiazdy dające biały blask i miejsca będące źródłami magii. Zadanie kapłanów jest właśnie odszukanie tych miejsc i ich ochrona przed zbrukaniem. W pewnych miejscach jest to bardzo utrudnione, gdyż największe źródła magicznej energii, miejsca w których spotykają się kanały sieci magicznej, są od wieków nawiedzane przez potężne siły zła. Takich miejsc, zwanych Węzłami Many jest na Ynevie 11: w Niare, na Górze Żółtego Nieba; w Shulur, w Twierdzy Czarnoksiężników; w Sirenar, w mieście Oilan; w Górach Ediomad, w miejscu gdzie rosło Pierwsze Drzewo elfów; na ziemiach Przeklętej Krainy; w Erionie, na Placu Bram; na pustyni Taba el Ibara, na Opalowych Polach amundzkiego miasta Sonnion; w Khran, w miejscu gdzie stoi straszliwa Wieża; na ruinach Starego Pyarron; w Shadonie w mieście Tela-Bierra i na dalekim południu, w miejscu pałacu cesarza Demonicznego Imperium.

Kapłani Adrona traktują każdy magiczny artefakt jak relikwię, o ile oczywiście nie służy siłom zła. Natomiast atrybut najwyższego kapłana Adrona - Różdżkę Światła, uważają za bezpośrednie dzieło i dar ich patrona. Różdżka jest niematerialnym tworem, gdyż Adron ukształtował ją z najczystszej energii magicznej i światła.